Wat heb je toch een hoop verschillende mensen. We zijn met miljarden op deze aardbol, maar toch is iedereen ‘eigen’.
Vaak krijg je als uitvaartbegeleidster een aantal keren achter elkaar uitvaarten met iets wat je moeilijk vindt. Als je hebt geleerd hoe daarmee om te gaan, komt er weer een ander leerdoel.
Voor mij waren de afgelopen weken gevuld met mensen die zwart wit dachten. Voor mij een les, omdat ik denk in vele grijstinten en in kleur. Het is dan heel lastig voor beide partijen om elkaar te bereiken, maar het is ook heel interessant. Doel is toch om een mooi afscheid met elkaar te maken, waar mensen met een goed gevoel aan terug kunnen denken. Het gaan hen helpen in hun rouwproces.
In mijn ogen doen mensen zichzelf te kort; zoveel details worden van tafel geveegd of niet gezien. Zij vinden dat ik te veel praat. In mijn ogen komt er van zoveel botheid alleen maar ruzie. Zij vinden mij misschien te soft.
In mijn ogen verschansen deze mensen zich achter hoge muren …. en ik denk dat ik daarin gelijk heb.
Als het echt niet gaat, kunnen wij vragen of een andere uitvaartbegeleidster het over wil nemen. Maar ik vond dat het voor mij goed was om te leren. Deze mensen hadden bewust voor ons gekozen en ze wisten dat wij wat gekleurder zijn. Ik heb het dus maar beschouwd als een stage periode.
Gelukkig heb ik deze periode met goed gevolg afgesloten. Ik heb weer zoveel waardevolle mensen leren kennen, die achter hun façade eigenlijk heel leuk zijn. We zijn elkaar dicht genaderd en ik heb weer ongelofelijk veel geleerd.
Mooi vak!!