Ik blijf nog even bij de bloemen, Ik hou van bloemenhagen. Mensen uitdragen door een haag van mensen van wie ze hebben gehouden, ik vind het altijd weer indrukwekkend. Als al die mensen bloemen vasthouden, ziet het er zo mooi uit!
Hagen zijn mooi en handig. Het is een mooie manier om alle bloemen van binnen naar buiten te dragen. Maar het levert soms ook rare problemen op.
Als we bloemen uitdelen aan de genodigden (de lichte boeketten voor de dames, de zware stukken voor de mannen) zijn er altijd mensen die het niet willen aannemen. Dat mag uiteraard, maar soms willen mensen perse hun eigen boeket. Maar wij hebben geen idee wie welke bloemen heeft meegenomen. Als iemand dan ineens een snoekduik neemt naar haar ‘stuk’ is het opgelost. Maar soms zijn mensen echt een beetje gepikeerd.
Laatst waren er meer dan 150 bloemstukken en boeketten en ik was speciaal ingehuurd om dat mooi neer te leggen. Ik ben niet van de solostukken, ik probeer altijd mooie toeven of een mooie rand te maken, het liefst op kleur. Dat is best lastig omdat je van te voren niet weet hoeveel bloemen er komen en hoe ze eruit zien.
En in mijn ijver om dat te doen, zorgde ik dat alle kaartjes onderop lagen. Veel mooier, maar ondoenlijk als je je eigen boeket zoekt wat bezorgd is in de kerk, maar wat je zelf nog nooit hebt gezien. Gelukkig waren de meeste mensen het met me eens dat het zonder kaartjes veel mooier was.
Bij een crematie moet je kiezen of je de bloemen op het bloembed wilt leggen of dat je ze wilt meenemen naar huis. Soms worden de bloemen op het graf van een andere dierbare gelegd.
Wanneer het om een begrafenis gaat, gaan de bloemen mee voor op het graf. Wat dan mooi kan zijn is om een open bloemenwagen voorop te laten rijden!
De linten en kaarten halen we uiteindelijk altijd van de bloemen af, die gaan in een mooi zakje in de herdenkingsdoos die de nabestaanden krijgen na afloop.