Ah, hier gaat het soms mis!
Techniek is altijd weer spannend.
Niet als we met onze vaste mensen werken, maar wel bij anderen; ieder technisch bedrijf is weer anders en heeft andere aanleverspecificaties.
Op locatie, thuis of in aula’s van begraafplaatsen werken we altijd met onze eigen leveranciers. Je kent elkaar al zo lang, dat is fijn.
Maar in crematoria is het anders. Daar heb je soms een muziekkamer waar mensen alles programmeren, soms hebben ze software waarmee wij gedwongen moeten werken. Dat laatste vind ik echt vreselijk, ik kan daar niet mee omgaan en zit dan tierend achter de computer.
Vroeger kon je last minute binnenkomen met een Cdtje onder je arm, tegenwoordig moeten we uiterlijk 24 uur van tevoren alles aanleveren. Het wordt dan in de computer gezet en is niet meer veranderbaar. Dat betekent in de praktijk dat je twee avonden van tevoren alles klaar moet hebben; programma, beeld en muziek. De familie is daar vaak nog niet klaar voor, deadlines worden overschreden en door de familie, maar ook wel eens door ons, wordt er diep gezucht.
Maar het is ook goed. Het geeft je 1 dag lucht! Alles is klaar, je kan nog even naar de kapper, of even uitwaaien op het strand. Je hebt op deze manier nog tijd voor je tekst, je kan je beter voorbereiden.
Het is voor iedereen belangrijk dat de techniek goed verloopt. Maar ondanks dat alles wordt getest, in de computers wordt gezet en tig keer wordt afgespeeld… soms hapert de apparatuur, trilt de hand van de techniek of valt het internet uit. Het is en blijft techniek en er is altijd een onzekere factor. Ik zou een slechte technisch medewerker zijn, door de zenuwen zou ik verkeerde dingen opstarten. Maar het gaat 99 van de 100 keer goed en daar houden wij ons aan vast!