Ik ga af en toe een ‘rouw = ‘ verhaaltje schrijven. Ervaringen en verhalen uit de praktijk rond rouw, waar de meeste mensen niet bij stilstaan. Zo ook ‘alleen wakker worden op je verjaardag’, een wrange bijkomstigheid.
Bij ons werden de verjaardagen al om 00.00 uur gevierd met een zoen en een klein pakje. De volgende dag ontbijt op bed en nog meer pakjes en ’s avonds eten met familie en vrienden.
De eerste keer na het overlijden van mijn man voelde zo kaal en alleen. Ik ben vroeg gaan slapen om het 12 uur moment niet mee te maken. De volgende dag waren er lieve telefoontjes, maar niet op het moment dat ik wakker werd. Het voelt eenzaam, daar kan niemand wat aan doen.
Maar als omstander kan je er wel ZIJN. Een omhelzing en een zoen helpen en maken dat dat eenzame gevoel ook weer wegebt. Neem slingers en ballonnen mee en laat iemand weten dat je van hem of haar houdt, dat kan je niet vaak genoeg zeggen!