Wij maken zoveel bijzondere dingen mee, je kan er dikke boeken over schrijven. Helaas kan dat niet in verband met de privacy en dat is best wel eens jammer. Mensen zouden zich kunnen herkennen in verhalen. Maar soms zijn het grappige gebeurtenissen, waarvan de familie het prima vindt als ik het vertel.
Aan het einde van een uitvaart, krijgen de nabestaanden van ons een herdenkingsdoos. Daarin zitten alle spulletjes die in de loop van de week naar ons toe zijn gekomen, zoals condoleancematerialen, persoonlijke spulletjes die op de kist hebben gelegen, foto’s etc. Die doos is bedoeld als herdenkingsdoos; je kan alles van de uitvaart in de doos doen, de doos letterlijk wegzetten en weer tevoorschijn halen als je daar behoefte aan hebt. Een mooi manier om kaarten en brieven die je hebt gekregen op te bergen en soms weer eens te herlezen. In de dagen van de uitvaart leggen we dat uit, vaak gepaard gaand met een gesprek over rouw en alles wat daarbij komt kijken. Bij een nagesprek zien we die doos vaak prominent in de kamer staan, omdat het ‘vullen’ van de doos dan nog in volle gang is.
Mevrouw was de kluts kwijt na het overlijden van haar man. Ze was licht aan het dementeren, maar begreep dat niet alleen haar man was overleden, maar dat ze ook nog zou moeten gaan verhuizen naar een verzorgingshuis. Na de uitvaart kreeg mevrouw de tas met de herdenkingsdoos overhandigd. Mevrouw keek naar de doos en keek stralend naar haar dochter: “Een prachtige doos voor mijn nieuwe schoenen!”.