Hulp bij doofheid.
Vorige week heeft mijn collega Carla zo iets slims bedacht…. zo simpel, maar ik was er nooit opgekomen.
De weduwe was behoorlijk doof, maar had geen gehoorapparaat. De ringleiding in de aula, die ervoor zorgt dat het geluid goed wordt overgedragen op gehoorapparatuur, had hier dus geen nut.
Het zou een heel klein afscheid zijn, iedereen zou om de kist heen zitten om herinneringen op te halen. In zo’n situatie gebruiken we geen microfoon met katheder, maar praat iedereen gewoon tegen elkaar.
Carla had onze draagbare microfoon met versterker meegenomen (Een heel fijn ding dat we gebruiken op plekken waar geen stroom aanwezig is, zoals op een begraafplaats). De versterker stond bij mevrouw en iedereen sprak met de microfoon. Het hele probleem opgelost.
Toevallig had ik een uitvaart met eenzelfde probleem, maar dat was een grote kerk waar spreken via zo’n draagbare installatie niet mogelijk was geweest.
Op verzoek van de weduwe is de dominee niet op de vloer gaan staan, maar iets hoger, zodat zij haar lippen goed kon volgen. Ook hier weer een simpele oplossing voor een groot probleem.
Veel mensen die gehoorondersteuning nodig hebben, vinden een gehoorapparaat een ‘ouwe mensen ding’ of vinden een apparaat vreselijk omdat het blikkerig klinkt en niet overal goed werkt. Daarmee zijn ze buiten gesloten en dat is vaak, vooral voor hen, heel vervelend.
Soms worden mensen boos, omdat ze het niet hebben kunnen verstaan. Ze hebben dan vaak niet door dat het aan hun gehoor ligt en wij kunnen dat niet oplossen.
Het lijkt erop dat we deze week twee nieuwe mogelijkheden hebben ontdekt, dat helpt in ieder geval een beetje.