Om gelijk maar even een ‘broodje aap’ verhaal’ uit de wereld te helpen… wij breken geen armen en benen met het verzorgen.
Spierstijfheid of lijkstijfheid (Rigor Mortis) is, in Nijntje taal, niets anders dan eiwitten die opstijven. Na ± 3 dagen verdwijnt de stijfheid omdat deze eiwitten worden afgebroken.
Stijve ledematen kunnen we masseren om soepel te worden We bewegen het lichaamsdeel dan langzaam heen en weer waardoor het spierweefsel weer zacht wordt. Na een poosje stijft het weer op, maar met deze methode kan je iemand heel goed respectvol aankleden.
Ik heb altijd geleerd dat het gaat om gel dat opstijft. Normaal gesproken maken je spieren een soort gel af en aan als je beweegt, om alles soepel te laten gaan. Wanneer je overleden bent, breekt de gel niet meer af, maar stijft op.
Dit stukje schrijvende, kan ik het verhaal over gel nergens meer vinden, maar wel deze uitleg:
Spieren zijn opgebouwd uit vezels met twee draadvormige eiwitten, actine en myosine, die zij aan zij liggen en langs elkaar heen kunnen glijden, waardoor de spieren zich samentrekken. Wanneer je overlijdt en je spieren niet langer van energie worden voorzien, schuiven de actine- en myosinedraden in elkaar, en dat zorgt ervoor dat de spieren stijf worden.
Spierstijfheid treedt sneller in bij hoge dan bij lage temperaturen, doordat de onderliggende chemische reactie bij hogere temperatuur sneller optreedt. Afhankelijk van de omgevingstemperatuur houdt de rigor mortis één tot drieënhalve dag aan.
Vrijwel direct na het overlijden verandert het lichaam van kleur. Omdat het hart het bloed niet meer rondpompt, trekt het bloed uit de huid weg. Hierdoor wordt de huid vaalbleek en slap. Vaak verandert de kleur nog de 1e 24 uur.
Ook zakt het bloed naar de laagst gelegen lichaamsdelen door de zwaartekracht. Soms zie je daar een paarsblauwe verkleuring. Medicijnen kunnen die verkleuring versnellen.