Vanavond vroeg iemand of ik weleens heb nagedacht over ‘een circulaire economie’ c.q. over circulair werken binnen de uitvaart. Eigenlijk gaat het dan over hergebruiken van materialen en in dit geval over het hergebruiken van kisten, manden en planken.
Daar heb ik inderdaad over nagedacht, maar ik ben ambivalent. Het idee vind ik in de basis ok, we leven in een wegwerpmaatschappij en dat kan denk ik op veel vlakken anders. Maar bij een uitvaart heb je te maken met emoties en met hygiene, reden genoeg om er eigenlijk niet verder over na te denken.
Er waren vroeger kisten van karton, die in een kist passen van spaanplaat. De kartonnen kist wordt gecremeerd of begraven, de spaanplaat kist wordt gehuurd en dus weer teruggegeven aan de verhuurder. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het alleen besprak als mensen hier zelf over begonnen. Niet alleen omdat ik de kist in kwestie niet mooi vond, maar ook omdat er weinig animo voor was.
Helaas is mijn plannetje om met een kleine werkplaats of fabriek een circulaire kist te ontwikkelen, mislukt. Het probleem dat een kist kan beschadigen tijdens het gebruik, is niet op te lossen.
Bij de Footprint Challenge is een kist aangeboden met schuifpanelen, zodat iedereen een ‘eigen’ buitenkant kan creeeren, maar voorlopig zie ik ook dat nog niet gebeuren.
Als naar verwachting eind 2024 de nieuwe uitvaartwet wordt aangenomen, mogen we een nieuwe uitvaarttechniek gaan gebruiken; het zgn. resomeren.
Hiervoor zijn kisten nodig waar een lichaam tijdelijk in kan worden opgebaard. Er zijn meerdere fabrikanten bezig om hier iets voor te ontwikkelen. Mocht dat gelukt zijn, dan zal ik er uiteraard over berichten.