Vorige week was er samenzijn in besloten kring in de huiskamer van een geliefde vader. Hij was overleden en de kinderen wilden graag een liefdevol klein afscheid. Toen ik voorstelde om het thuis te doen, keek iedereen mij verbaasd aan: “Kan dat dan?”. Natuurlijk kan dat! Mits er een beperkt aantal mensen komt, is er heel veel mogelijk. Dus een afscheid in de huiskamer!
De kinderen vonden het een geweldig idee en met vader in hun midden werden er herinneringen opgehaald. De zussen van meneer waren ook uitgenodigd en zij vertelden over hun leven vroeger als kind en hoe het leven was in de oorlog. Grappig om zoveel generaties bij elkaar te zien die het zo fijn vonden om elkaars verhalen te horen. De cateraar zorgde op de achtergrond voor een heerlijke lunch.
Na een paar uur hebben we meneer uitgeleide gedaan en hebben de kinderen en ik hem weggebracht naar het crematorium.
Later hoorde ik dat de zussen van meneer in het begin wat twijfels hadden, ze vonden het maar raar. Maar na die middag hadden ze besloten om het later ook zo te doen. Een mooier compliment kan je niet krijgen.